داستان جنگ حمراء الاسد
داستان جنگ حمراء الاسد شرح صفحه هفتاد و سوم قرآن کریم
شرح صفحه هفتاد و سوم قرآن کریم بر ساحل نور توسط حجت الاسلام و المسلمین سید جواد بهشتی به صورت فیلم ، صوت و متن خدمت شما قرآن دوستان تقدیم می نمائیم.
شرح صفحه هفتاد و سوم قرآن کریم:
متن درس
موضوع: داستان جنگ حمراء الاسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
چندین صفحه از قرآن «تحلیل شکست در جنگ اُحد» است.
انسان در حوادث زندگی، گاهی شکست میخورد، نباید زانوی غم بغل بگیرد، مأیوس و منزوی شود.
باید دقت و فکر کند که چرا شکست خورد؟ خداوند در آیات چندین صفحه،
از زوایای مختلفی شکست جنگ اُحد را تحلیل میکند.
به این علت که مسلمانها تا روز قیامت شکستهای خود را تحلیل و بعد جبران کنند.
جنگ اُحد که به پایان رسید، مشرکان راهی مکه شدند. ولی در بین راه مجدداً تصمیم گرفتند برگردند
و جنگ دیگری را انجام دهند و به قول خودشان ریشۀ مسلمانی را بِکنند.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هم فراخوان داد و فرمود فقط همان افرادی که در اُحد بودند
–حتی مجروحان– باید به این جنگ بیایند. وقتی خبر «روحیۀ والای مسلمانها» به مشرکین رسید،
آنها عقبنشینی کردند و به سوی مکه برگشتند. اسم این جنگ –در حقیقت جنگی هم رخ نداده– «حمراء الأسد» است.
میفرماید:
صفحۀ ۷۳
سورۀ مبارکه آلعمران
آیات ۱۸۰-۱۷۴
آیۀ ۱۷۴ :
«فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ»
«فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ» رزمندگان اسلام برای مقابله با لشکر مشرکین مهیا شدند،
ولی جنگی پیش نیامد. «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ» با نعمت و فضل خدا به سلامت برگشتند.
حادثهای پیش نیامد. «لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ» حادثهای برایشان پیش نیامد.
مصیبت و کشته شدنی پیش نیامد. «وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ» و آنان از رضایت خدا پیروی کردند.
پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بیایید. آنها هم آمدند.
«وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ» و خداوند صاحب لطف بزرگ است.
در این بین، یک نکتۀ بسیار مهمی هم وجود داشت و آن اینکه دل مسلمانها را چه کسی خالی میکرد؟
چه کسی آنها را از «مشرکین میآیند و شما را ریشه کن میکنند» میترساند؟ آیه جواب میدهد:
آیۀ ۱۷۵ :
«إِنَّمَا ذَٰلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»
«إِنَّمَا ذَٰلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءَهُ» شیطان هوادارانش را میترساند.
ترس یکی از آزمایشهای خدا است. در سورۀ بقره خواندیم: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ»،
در حدیثی بیان شده که «خوف» در این آیه به معنای «ترس از دشمن» است.
ترس از دشمن یکی از امتحانهای خداست. ما خدا داریم. نباید بترسیم.
این شیطان است که هوادارانش را میترساند.
«فَلَا تَخَافُوهُمْ» از شیطان و شیطانیها نترسید. «وَخَافُونِ» از نافرمانی منِ خدا بترسید.
«إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» اگر ایمان دارید.خطاب به پیامبر اسلام است.
پیامبر عزیز اسلام، عزیزترین یارانش –مثل حمزه، مَصعَب،
حنظله و حافظان قرآن– را در اُحد از دست داده بود و خیلی غصهدار بود.
دشمن هم با دُم خود فندق میشکست. رسانههای دشمن فعال بود و مسلمانها را تحقیر میکردند.
این آیه برای تسکین، دلداری و تسلیت پیامبر است.
آیۀ ۱۷۶ :
«وَلَا یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا ۗ یُرِیدُ اللَّهُ أَلَّا یَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِی الْآخِرَهِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ»
«وَلَا یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ» ای پیامبر! اندوهگین نکند تو را اینکه کافران در کفرشان از یکدیگر پیشی میگیرند.
مسابقۀ رسانهای علیه شما به راه انداختند. «إِنَّهُمْ لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا»
آنها نمیتوانند به خدا حتی اندک آسیبی برسانند، ضرر برسانند.
«یُرِیدُ اللَّهُ أَلَّا یَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِی الْآخِرَهِ» خدا اراده کرده که اینها در آخرت، بهرهای نداشته باشند.
خودشان بدبخت هستند. نه اینکه به شما آسیبی برسانند.
«وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ» با این مخالفتهایی که میکنند، عذاب بزرگی برای آنهاست.
آیۀ ۱۷۷ :
«إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیمَانِ لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ»
«إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیمَانِ» آنان که کفر را به عوض ایمان خریدند،
«لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا» همۀ دنیا هم اعتصاب کنند و نماز نخوانند، به خدا ضرری نمیزنند.
ایمان، معنویت و خداباوری به سود خود انسان است.
«وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ» برای آنان که از ایمان و اسلام دست کشیدند و به سراغ کفر رفتند، عذاب دردناکی خواهد بود.
یک فکر غلط:
آیۀ ۱۷۸ :
«وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ»
«وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ» برای افراد زیادی این سؤال مطرح است
که چرا بیدینها آسایش فراوانی دارند؟ چرا ظالمها در راحتی بسیاری هستند؟
آیه در جواب آن میفرماید: این تفکر و تحلیل اشتباه است. این اشتباه است که تحلیل کنیم:
از آنجایی که ظالمها در راحتیاند پس برحق هستند. نه…
«و گمان نکنند کسانی که کافر شدند، ما به آنها مهلت دادهایم، چون خیر آنها را میخواهیم».
اینگونه نیست. «إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ» ما به آنها مهلت دادهایم «لِیَزْدَادُوا إِثْمًا» تا گناهانشان سنگین شود.
«وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ» و عذاب خوارکنندهای برای آنهاست.
آیۀ ۱۷۹ :
«مَا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَىٰ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّىٰ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ ۗ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۚ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ»
«مَا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَىٰ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ» مسلمانها! چشمانتان را باز کنید.
ممکن نیست خداوند به همین شکلی که هستید، شما را رها کند. حتماً شما را امتحان میکند.
«حَتَّىٰ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ» خداوند یک کاری میکند که باید پاکان از ناپاکان جدا شوند
که همین میدان جنگ و آزمایشهای سخت است. خداوند شما را به همین حالی که هستید رها نمیکند.
حتماً یک آزمونی باید رخ بدهد که مدّعیان ایمان از کسانی که ناخالصی دارند، جدا شوند.
سؤال:
آیا میشود خداوند از طریق غیب به مسلمانها خبر بدهد که آیندۀ این جنگ، چه میشود و ایشان هم خود را آماده کنند؟
نه… سنت خدا این نیست که از طریق «غیب» به شما کمک کند.
شما باید طبق قواعد «زمینی» برنامهریزی، اقدام و اجرا کنید.
«وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ» بنای خداوند بر این نیست که شما را از غیب آگاه کند.
البته پیامبران را به اندازهای که برای رهبری آنها لازم است، از غیب آگاه میکند،
ولی این شرایط برای عموم مردم نیست. «وَلَٰکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشَاءُ»
و خداوند علم غیب را به آن دسته از پیامبران خود که گزینش کرده و میخواهد –بر اساس حکمت خود– میدهد.
وظیفۀ شما چیست؟ «فَآمِنُوا بِاللَّهِ» به خدا ایمان بیاورید «وَرُسُلِهِ» و به پیامبران ایمان بیاورید.
آن مشکلی که در اُحد پیش آمد به این علت بود که از پیامبر نافرمانی کردید، علمغیب لازم نداشتید.
تنها اگر به وظیفۀ خود عمل میکردید، شکست نمیخوردید.
«وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ» اگر ایمان داشته باشید و تقوا پیشه کنید، برای شما پاداشی بزرگ است.
غصهها، اندوهها و افسردگیها را کنار بگذارید. ایستادگی، مقاومت و پاکی داشته باشید…
یک فکر غلط:
آیۀ ۱۸۰ :
«وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْرًا لَهُمْ ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ ۖ سَیُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ ۗ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ»
«وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْرًا لَهُمْ» گمان نکنند کسانی که بخل ورزیدند
از آنچه خداوند به آنها داده (چرا که دستور آمد انفاق کنید، زکات و وجوهات بدهید، ولی آنها زیر بار نرفتند)
که به نفعشان است. اولاً خداوند به پول شما نیاز ندارد. ثانیاً انباشتن پول سودی به حال شما ندارد.
هر وقت قرار باشد بمیرید، میمیرید و با دست خالی این جهان را ترک میکنید.
«بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ» آنچه انسان بخیل گردآوری و انباشته میکند، در واقع به ضرر خود اوست.
«سَیُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ» روز قیامت، همینهایی که انباشته کرده و به فقرا نداده است،
به شکل «طوق» به گردن او آویزان میکنند. «یَوْمَ الْقِیَامَهِ» روز قیامت با آبروریزی!
و ضمناً همه بدانند: «وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» میراث آسمانها و زمین برای خداست.
خداوند نیازی به خمس، زکات و انفاق شما ندارد. این موارد برای رشد شما خوب است.
«وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ» و خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است.
خدانگهدار شما…
برای شرکت در مسابقه بر ساحل نور،در ایــتــا – تـلگرام بهار دل عضو شوید.
دیدگاه کاربران ...
تعداد دیدگاه : 0
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.